اداره جهاد کشاورزی شهرستان نیشابور. (1399)، مجموعه گزارشات و سیمای کشاورزی شهرستان نیشابور طی سالهای 1389-1399.
اداره منابع طبیعی شهرستان نیشابور. (1399)، سیمای طبیعی شهرستان نیشابور (مجموع گزارشات سالهای مختلف اداره منابع طبیعی شهرستان نیشابور).
اکبری قوچانی، هدی.، فتاحی مقدم، مهدی.، آقاجانی، حسین و فتاحی مقدم، محمدرضا. (1396)، ارزیابی مکان‌های مناسب برای اکوتوریسم با استفاده از تصمیم‌گیری چند معیاره فازی در محیط GIS مطالعه موردی: شهرستان مشهد، فضای جغرافیایی، شماره 57، صص 87-104.
پاپلی یزدی، محمدحسین.، سقایی، مهدی. (1393)، گردشگری (ماهیت و مفاهیم)، تهران: انتشارات سمت.
جعفری، ضحی.، میکائیلی تبریزی، علیرضا.، محمدزاده، مرجان و عبدی، امید. (1390)، ارزیابی توان طبیعت‌گردی پارک ملی گلستان با استفاده از روش ارزیابی چندمعیاره و GIS، مجله تحقیقات منابع طبیعی تجدید شونده، 2 (4)، صص 37-25.
حسینی ابری، سید حسن. (1379)، طرح چارچوب نظری و الگوی توسعه مجموعههای روستایی در بلوچستان، معاونت پژوهشی
خطیبی، عطیه.، دانهکار، افشین.، پورابراهیم، شراره و وحید، مجید. (1394)، معرفی مدل DPSIR و قابلیت کاربرد آن در تصمیمگیریهای محیط‌زیستی، فصلنامه انسان و محیط‌زیست، شماره 35، صص 79-65.
دشتی، سولماز.، منوری، سید مسعود.، شریعت، سید محمود و سبزقبائی، غلامرضا (1386)، ارزیابی توان اکولوژیک حوضه آبخیز زاخرد جهت توسعه اکوتوریسم با استفاده از GIS، فصلنامه انسان و محیط‌زیست، 8 (3)، صص 26-19.
دیبایی، پرویز. (1371)، شناخت جهانگردی، تهران: انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی.
رهنمایی، محمدتقی. (1389)، توانهای محیطی ایران، چاپ دوم، تهران: انتشارات دانایی توانایی.
ریاحی، وحید و قاسمی، علی (1394)، نقش اکوتوریسم در توسعه پایدار ردشگری شهرستان بهشهر، مطالعات برنامهریی سکونتگاههای انسانی، 10 (31)، صص 44-29.
زبردست، لعبت. (1396)، تلفیق مدل نیروی محرکه- فشار- وضعیت- اثر- پاسخ (DPSIR) و مفهوم ردپای اکولوژیکی جهت ارائه چارچوبی برای ارزیابی راهبردی محیط‌زیستی توسعه گردشگری در ایران، چهارمین کنفرانس بین‌المللی برنامهریزی و مدیریت.
زردان، میثم و منصور بهمنی، مسلم. (1394)، گردشگری روستایی و اصول توسعه گردشگری پایدار، همایش ملی عمران و معماری، صص 15-1.
سازمان آب و فاضلاب شهرستان نیشابور (1394)، گزارش توجیهی ممنوعیت دشت نیشابور.
سازمان آب و فاضلاب شهرستان نیشابور. (1399)، گزارشات وضعیت منابع آب شهرستان نیشابور طی دوره 1399-1389.
سازمان صنایع و معادن شهرستان نیشابور (1399)، گزارشات اجمالی صنایع شهرستان نیشابور.
سرور، رحیم. (1384)، جغرافیای کاربردی و آمایش سرزمین: چاپ اول، تهران، انتشارات سمت.
سعیده زرآبادی، زهرالسادات و مردوخی، ناهید (1391)، تحلیل عوامل تاثیرگذار بر توسعه گردشگری پایدار شهرستان سروآباد با استفاده از مدل فازی TOPSIS، مطالعات مدیریت شهری، 5 (12)، صص 73-61.
سلامت، امیررضا.، بنفشه زهرایی.، عباس روزبهائی، و یوسف حسن‌زاده. (1388)، سازگاری با تغییر اقلیم در حوضههای آبریز با استفاده از رویکرد سیستمی DPSIR، مجموعه مقالات همایش ملی، الگوهای توسعه پایدار در مدیریت آب، صص 653-640.
سلطانی، زهرا و نوری زمان‌آبادی، هدایت اله (1389)، ارزیابی توان محیطی شهرستان خوانسار به‌منظور توسعه توریسم ( با استفاده از GIS)، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، 25 (4) ، صص 100-77.
سیدی، سیده سارا.، فاخران اصفهانی، سیما.، هدایتی مقدم، زهرا. (1393)، بررسی وضعیت اکوتوریسم دشت لاله واژگون کوهرنگ با استفاده از مدل PSR، کنفرانس بین‌المللی توسعه پایدار، استراتژیها و چالشها با محوریت کشاورزی، منابع طبیعی، محیط‌زیست و گردشگری، صص 8-1.
شرکت آب منطقهای خراسان رضوی. (1397)، سیمای آب محدوده مطالعاتی نیشابور، فرصتها، تهدیدها و برنامههایی برای سازگاری با کم آبی و مدیریت بحران آب.
شریفی، سیده مریم.، بستانی، علیرضا. (1394)، پهنه‌بندی اکوتوریسم با استفاده از مدل فازی، مطالعه موردی: شهرستان شیراز، مجله آمایش جغرافیایی فضا، 5 (16)، صص 17-1.
شهرداری شهرستان نیشابور. (1399)، طرح جامع و طرح تفصیلی شهرستان نیشابور.
شوهانی، نادر.، نیک‌سرشت، مهدی و احمدی، مهدی. (1397)، ارزیابی توان محیطی برای توسعه طبیعت‌گردی در شهرستان ایلام با استفاده از مدل AHP، فرهنگ ایلام، دوره 19، صص 93-77.
صوفی نیستانی، مینا و توانا، مصطفی. (1394)، ارزیابی توسعه پایدار شهری در بافت میانی کلان‌شهر تهران با مدل تجزیه‌وتحلیلی DPSIR (نمونه موردی: منطقه 12 تهران)، کنفرانس ملی چالشهای معاصر در معماری، منظر و شهرسازی.
صوفی نیستانی، مینا و مصطفی توانا. (1394)، ارزیابی توسعه پایدار شهری در بافت میانی کلان‌شهر تهران با مدل تجزیه‌وتحلیلی DPSIR نمونه موردی: منطقه 12 تهران، کنفرانس ملی چالشهای معاصر در معماری، منظر و شهرسازی
ضیائی، محمود و عباسی، دیاکو. (1397)، چالشها و رویکردهای توسعهی گردشگری پایدار: از نظریه تا عمل، مجلهی برنامهریزی و توسعه گردشگری، 7 (24)، صص 37-8.
طوافیزاده، ایرج و مهدوی، مسعود. (1393)، ارزیابی توانهای محیطی (به‌ویژه گردشگری) بخش سرآسیاب یوسفی، فصلنامه جغرافیایی سرزمین، 11(41)، صص 15-1.
مخدوم، مجید. (1390)، شالوده آمایش سرزمین، چاپ دوازدهم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
مرکز آمار ایران، (1395)، نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن.
مروتی، مریم و مینا بهنود. (1395)، روشهای تشریح وضعیت محیط‌زیست جهت استفاده پایدار از سرزمین (مطالعه موردی: مدل DPSIR)، یازدهمین سمپوزیوم پیشرفتهای علوم و تکنولوژی.
میکاییلی، علیرضا. (1383)، سازمان‌دهی برنامهریزی و طراحی تفرجی و اوقات فراغت، گرگان، انتشارات دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان.
نوروزی آورگانی، اصغر و نوری، سید هدایت الله. (1390)، برنامهریزی محیطی برای توسعه پایدار روستایی (مطالعه موردی: شهرستان بروجن)، پایاننامه دکتری رشته جغرافیا و برنامهریزی روستایی، دانشگاه اصفهان.
نوری، سید هدایت الله. (1379)، تحلیل فضایی در جغرافیای کشاورزی، مجله پژوهشهای جغرافیایی، 32 (39)، صص 10-1.
نیک‌بین، مهتا و کرمی، مهرداد. (1391)، بررسی پایداری اجتماعی- فرهنگی توسعه گردشگری (مطالعه موردی: جزیره کیش)، فصلنامه تحقیقات فرهنگی، 5 (2)، صص 158-137.
نیکپور، عامر.، زیاری، کرامت اله.، هدایت نژاد، مصطفی.، بهاروندی، صبا و قدمی، جاهد. (1395)، تبیین کاربری بهینه زمین بر اساس ارزیابی توان اکولوژیک (نمونه: شهرستان تنکابن)، فصلنامه توسعه پایدار محیط جغرافیایی، 1(2)، صص 23-12.
Borzoei, Nooshin., Maleknia, Rahim., Zeinivand, Hossein. (2014), Ecological Capability Evaluation of Taf Traditional- Property for Intensive Recreation based on MCDM, Agriculture Science Developments, 3 (2), pp 175-182.
Campbell، M.Lisa، (1999)، Ecotourism in Rural Developing Commuinites، University of Western Ontario، Canada، The Journal of Annals of Tourism Research، 26 (3)، pp. 534-553.
Gabrielsen, P., Bosch, P. (2003), Environmental Indicators: Typology and Use in Reporting. European Environment Agency.
Habtemariama, b.t, Fanga, O, (2016), “Zoning for a multiple-use marine protected area using spatial multi-criteria analysis: The case of the Sheik Seid Marine National Park in Eritrea”, Marine Policy,Volume 63, pp135–143.
Miller, G,T. (1995), Environment Resource Management, Wadworth Pub. C. 592.
Ness, B., Anderberg, S., Olsson, L. (2010), Structuring Problems in Sustainability Science: The MultiLevel DPSIR Framework, Geoforum, 41, 479–488.
Ozen, H., Yalcinkaya, A.(2007), Investigation of sustainable tourism concept for Uzungol. International tourismBiennal. pp: 112- 120;
Pirrone, N., Trombino, G., Cinirella, S., Algieri, A., Bendoricchio, G., Palmeri, L. (2005), The Driver-Pressure-State-Impact Response (DPSIR) approach for integrated catchment-coastal zone management: preliminary application to the Po catchment-Adriatic Sea coastal zone system. Reg. Environ. Change J. 5, pp 111–137.
Ruan, W., Li, Y., Zhang, SH., Liu, Ch (2019), Evaluation and drive mechanism of tourism ecological security based on the DPSIR-DEA model, Tourism Management, 75, pp 609-625.
Ryngnga, P. K., (2008), "Ecotourism prioritization: a geographic information system approach", SAJTH, 1 (1), pp 49-56.
Sharpley, R., Telfer, D. (2015), Tourism and Development: Concepts and Issues, 2end edition. Channel View Publications: UK.
Stefanica. Mirela & Butnaru Gina Ionela (2015), Research on to tourists’ perception of the relationship between tourism and environment, procedia Economics and Finance, 20 pp 595-600.
Tremblay, P. (2006). Desert Tourism Scoping Study, Desert Knowledge CRC, Report 12, Australia, Charles Darwin University.
Waligo, V.M., Clarke, J., Hawkins, R. (2013), Implementing sustainable tourism: A multi-stakeholder involvement management framework, Tourism Management, 36: 342-353.
Mende, A., Astorge, A., (2003), Incorporating geology and geomorphology in Landmanagement decision developing countries, Geomorphology, 87: 68-89.
)