دستیابی به نرخ رشد اقتصادی بالا و باثبات ازجمله مسائل مهم هر کشور است. از طرف دیگر تورم و آثار زیانبار آن (به‌ویژه بر رشد اقتصادی) نیز یکی از مشکلات اساسی کشورها به حساب میآید. امروزه توسعه‌ی گردشگری در تمامی عرصه‌ها، چه در سطح ملی و منطقه‌ای و چه در سطح بین‌المللی موردتوجه برنامهریزان دولتی و شرکتهای خصوصی قرار گرفته است. آگاهی جوامع از این‌که گردشگری منبع درآمدی ارزی بسیار مناسب و قابل ملاحظهای در اختیار اقتصاد یک کشور قرار می‌دهد، باعث شده است که گردشگری مفهوم بسیار گستردهای در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی پیدا کرده و به عنوان یک صنعت تلقی شود. به این منظور، مقاله حاضر با استفاده از رویکرد غیرخطی مارکوف- سویچینگ به بررسی تأثیر درآمدهای گردشگری و تورم بر رشد اقتصادی ایران به صورت فصلی و طی دوره‌ی زمانی 1391-1374 پرداخته است. نتایج حاکی از وجود رابطه مثبت و معنیدار درآمدهای حاصل از گردشگری بر رشد اقتصادی در هر سه رژیم صفر، یک و دو بوده است. بهطوریکه در رژیم صفر بیشترین تأثیر و در رژیم دو کمترین تأثیر را بر رشد اقتصادی گذاشته است. هم‌چنین سرمایه‌گذاری و تورم به ترتیب تأثیر مثبت و منفی بر رشد اقتصادی گذاشته است.
پناهی, حسین, & خداوردیزاده, صابر. (1394). تأثیر غیرخطی تورم و توسعه‌ی گردشگری بر رشد اقتصادی ایران: رهیافت مارکوف-سویچینگ. برنامه ریزی و توسعه گردشگری, 4(14), 8-25.
MLA
حسین پناهی; صابر خداوردیزاده. "تأثیر غیرخطی تورم و توسعه‌ی گردشگری بر رشد اقتصادی ایران: رهیافت مارکوف-سویچینگ". برنامه ریزی و توسعه گردشگری, 4, 14, 1394, 8-25.
HARVARD
پناهی, حسین, خداوردیزاده, صابر. (1394). 'تأثیر غیرخطی تورم و توسعه‌ی گردشگری بر رشد اقتصادی ایران: رهیافت مارکوف-سویچینگ', برنامه ریزی و توسعه گردشگری, 4(14), pp. 8-25.
VANCOUVER
پناهی, حسین, خداوردیزاده, صابر. تأثیر غیرخطی تورم و توسعه‌ی گردشگری بر رشد اقتصادی ایران: رهیافت مارکوف-سویچینگ. برنامه ریزی و توسعه گردشگری, 1394; 4(14): 8-25.
)