هدف مطالعه‌ی حاضر، عملیاتی‌سازی و سنجش فاصله‌ی روانی ادراک شده از مقصد گردشگری ایران است. فاصله‌ی روانی تفاوتی است که گردشگران بین مبدأ خود و کشور مقصد ادراک می‌کنند. در این مطالعه از روش تحلیل عاملی اکتشافی برای استخراج ابعاد فاصله‌ی روانی ادراک شده و از روش تحلیل عاملی تاییدی از آزمون روایی سازه‌ها استفاده شده است. جامعه‌ی آماری این پژوهش، اعضای شبکه‌ی مجازی گردشگری کوچ سرفینگ بوده‌اند که تجربه‌ی سفر به ایران را نداشتهاند. به شیوهی نمونه‌گیری در دسترس 620 نفر از این جامعه که به مناطق مختلف جهان تعلق داشتند، دراین مطالعه شرکت کردند. نتایج نشان می‌دهد که فاصله‌ی روانی یک سازه‌ی سه بعدی با ابعاد زیرساختی، فرهنگی و قانونی است. گردشگران مناطق مختلف نیز فاصله‌ی روانی ادراک شده‌ی بالایی را نسبت به مقصد ایران ادراک می‌کنند. نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد بین گردشگران بالقوه از مناطق مختلف از نظر فاصله‌ی روانی ادراک شده درخصوص ایران، تفاوت معنی‌دار وجود دارد. گردشگران از مبدأ خاورمیانه در مقایسه با سایر مناطق فاصله‌ی روانی کمتری را ادراک کرده بودند.
)