حفاظت از محیط زیست در برابر توسعه‌ی گردشگری ناپایدار (مطالعه‌ی موردی: منطقه‌ی دربند تهران)

در این پژوهش نقش خودکارآمدی و حمایت اجتماعی در رفتارهای محیط­زیستی ساکنان بومی دربند مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، تعیین نقش خودکارآمدی و ابعاد حمایت اجتماعی ساکنان بومی در حفاظت از محیط­زیست محل سکونتشان در قبال توسعه‌ی بی‌برنامه‌ی گردشگری منطقه‌ی دربند است. فرضیه‌ی تحقیق از این قرار است که (حمایت اجتماعی ساکنان بومی در ارتباط مستقیم با حفاظت محیط­زیست در توسعه‌ی گردشگری است) در این پژوهش 80 نفر       (60مرد، 20زن) از ساکنان بومی حضور داشتند. پس از نمونه‌گیری توضیحات مورد نیاز شرکت‌کنندگان ارائه گردید و پس از آن پرسش‌نامه به­صورت حضوری در اختیارشان قرار گرفت. ابزار این پژوهش شامل مقیاس خودکارآمدی (GSS) و مقیاس حمایت اجتماعی (MSPSS) و پرسش‌نامه‌ی خودساخته‌ی حفاظت از محیط­زیست بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان‌دهنده‌ی این مسئله است که بین خودکارآمدی و رفتارهای زیست­محیطی رابطه‌ی مثبت و معنادار وجود دارد (05/0>P) علاوه بر این، در هنگام گسترش بی‌برنامه‌ی گردشگری دسترسی به حمایت اجتماعی (01/0>P) با تخریب محیط­زیست رابطه‌ی معکوس و معنادار دارد. به­نظر می‌رسد که رضایت­مندی از حمایت اجتماعی      به­خاطر تأثیر مستقیمی که بر روی انسان دارد، ازگسترش رفتارهای نامناسب محیط­زیستی پیشگیری می‌نماید. پژوهش حاضرمی­تواند زمینه ساز انجام پژوهش‌هایی در زمینه همگام سازی رشد و توسعه‌ی گردشگری هم­سو با حفاظت از محیط­زیست در مسیر حمایت­های اجتماعی باشد.