بررسی تأثیر سرمایه‌ی اجتماعی بر میزان گرایش به ورود گردشگر (مورد مطالعه: شهر یاسوج)

امروزه می­توان از صنعت گردشگری به­عنوان یک صنعت پویا در کنار سایر فعالیت­ها و خدمات برای پیشبرد اهداف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بهره­برداری نمود. شهرها نیز از دیرباز مهم­ترین مناطق گردشگری را تشکیل می­دادند. البته صرف وجود جاذبه‌ی گردشگری در مناطق شهری برای توسعه‌ی گردشگری، کافی نیست. پس لازم است که دیگر ارکان و عناصر مرتبط با صنعت مذکور از جمله سازمان­ها و نهادها و همچنین مردم جامعه­ی مقصد گردشگری شرایطی را برای جلب گردشگر فراهم نمایند. بدون شک، رفتار و کنش جامعه‌ی میزبان در تعامل با گردشگر تأثیر مهمی در رونق گردشگری دارد. با توجه به افزایش ورود گردشگر به شهر یاسوج طی سال­های اخیر، پژوهش حاضر به بررسی تأثیر عواملی همچون سرمایه‌ی اجتماعی، سن، میزان درآمد... افراد بر گرایش آن‌ها نسبت به ورود گردشگر پرداخته است. در این پژوهش که از روش پیمایشی استفاده شده است، با استفاده از جدول لین[1] (1976) تعداد 382 نفر به عنوان نمونه، تعیین و با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی از نوع طبقه­ای- چند مرحله­ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها، پرسش‌نامه­ی محقق­ساخته بوده که جهت تعیین اعتبار آن از اعتبار سازه به روش تحلیل عاملی و جهت تعیین پایایی از همسانی درونی به روش آلفای کرونباخ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی (فراوانی، درصد و میانگین) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل، تحلیل رگرسیون دومتغیره و چندمتغیره) با کاربرد نرم­افزار SPSS استفاده گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که بین متغیرهای سرمایه‌ی اجتماعی، سن پاسخگویان (متغیرهای مستقل) و گرایش آن‌ها به ورود گردشگر رابطه­ی معناداری وجود دارد. بین جنسیت و وضعیّت تأهل افراد و میزان گرایش آن‌ها به ورود گردشگر رابطه‌ی معناداری وجود دارد. تحلیل رگرسیون چندمتغیره نشان داد که متغیرهای مستقل بیش از 8/5درصد از متغیر وابسته(گرایش به ورود گردشگر) را تبیین می­کنند.



[1] Lin