تحلیل رابطه علی سرمایه اجتماعی و توسعه پایدار گردشگری (مطالعه موردی: شهروندان شهر ساری)

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری جامعه شناسی مسائل اجتماعی ایران، دانشگاه کاشان

2 عضو هیأت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه مازندران

چکیده

هدف اساسی تحقیق حاضر، بررسی رابطه علی بین سرمایه اجتماعی و توسعه پایدار گردشگری می­باشد. برای دستیابی به هدف این تحقیق، در این مطالعه از روش پیمایش استفاده شده است. جامعه آماری در تحقیق حاضر شامل شهروندان ساری می­باشد. برای تعیین حجم نمونه از نرم ­افزارpassاستفاده شد که از این طریق حجم نمونه 640 نفر برآورد شده است. در این پژوهش از روش نمونه گیری خوشه ­ای چند مرحله­ای متناسب با حجم استفاده شده است و برای جمع آوری اطلاعات نیز از پرسشنامه استفاده شده است. یافته­ های تحقیق نشان داده است که متغیر اعتماد اجتماعی و متغیر شبکه روابط به ترتیب، بیشترین (383/0) و کمترین (156/0) میزان تأثیر را بر متغیر وابسته (توسعه پایدار گردشگری) دارند. همچنین یافته ها نشان دهنده تأثیر مثبت سرمایه اجتماعی (شبکه روابط، مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی) بر توسعه پایدار گردشگری است؛ به این معنی که با افزایش میزان سرمایه اجتماعی، میانگین توسعه پایدار گردشگری افزایش می­ یابد.

کلیدواژه‌ها


  1.  

    1. آلتینی، لونت و پاراسکواس، الکساندروس (1394). روش تحقیق در گردشگری و هتل داری، ترجمه صادق صالحی و همکاران، تهران، انتشارات هنگامه.
    2. الوانی، سید مهدی و سید نقوی، میرعلی (1381). سرمایه اجتماعی: مفاهیم و نظریه­ها، فصلنامه مطالعات مدیریت بهبود و تحول، دوره 9، شماره 33 و 34، صص 26-3.
    3. الوانی، سید مهدی و شیروانی، علیرضا (1383). سرمایه اجتماعی اصل محوری توسعه. ماهنامه تدبیر، شماره 147، 16.
    4. پاتنام، رابرت (۱۳۸۰). دموکراسیوسنتهایمدنی، ترجمه محمد تقی لفروز، تهران، انتشارات روزنامه سلام. 
    5. تاجبخش، کیان (1384). سرمایه اجتماعی، اعتماد، دموکراسی و توسعه، ترجمه افشین خاکباز و حسن پویان، تهران، نشر شیرازه.
    6. توسلی، غلامعباس و موسوی، مرضیه (1384). مفهوم سرمایه در نظریات کلاسیک و جدید با تاکید بر نظریه­های سرمایه اجتماعی، نامه علوم اجتماعی، شماره 26، صص 32-1.
    7. جعفری مهرآبادی، مریم و امامی، فاطمه و سجودی، مریم (1395). بررسی مولفه­های سرمایه اجتماعی موثر بر رضایتمندی گردشگران: مطالعه موردی شهر ماسوله، مجله برنامه ریزی و توسعه گردشگری، سال 5، شماره 18، صص 96-73.
    8. رکن الدین افتخاری، عبد الرضا و قادری، اسماعیل. (1381). نقش گردشگری روستایی در توسعه روستایی، فصلنامه مدرس علوم انسانی، دوره ششم، شماره 2، صص 40-23.
    9. زاهدی، شمس السادات (1390). مبانی توریسم و اکوتوریسم پایدار، تهران، انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی.

    10. شارع پور محمود (1385). سنجش سرمایه اجتماعی در استان مازندران (مناطق شهری و روستایی)، انتشارات سازمان مدیریت و برنامه­ریزی مازندران.

    11. شجاعی باغینی، محمد مهدی و مهرمنش، آرش و انصاری، رضا (1387). مبانی مفهومی سرمایة اجتماعی. تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.

    12. فرانکفورد، چاوا و نچمیاس، دیوید (1381). روش های پژوهش در علوم اجتماعی، ترجمه فاضل لاریجانی و رضا فاضلی، تهران، سروش (انتشارات صدا و سیما).

    13. کروبی، مهدی (1386). فرهنگ قومی، سرمایه فرهنگی و صنعت گردشگری، فصلنامه علمی پژوهشی رفاه اجتماعی، سال هفتم، شماره 28، صص 324-309.

    14. محمدی، اسفندیار و پورشوهانی، فاطمه و آزاد خانی، پاکزاد (1394). بررسی نقش سرمایه اجتماعی شهروندان در جذب گردشگر: مطالعه موردی شهروندان ایلام، مجله برنامه ریزی و توسعه گردشگری، سال 4، شماره 12، صص 106-93.

    15. نصیری، حسین (1379). توسعه و توسعه پایدار: چشم انداز جهان سوم، تهران، انتشارات دایره سبز.