2
عضو هیات علمی پِژوهشکده میراث فرهنگی و رئیس گروه معماری و شهرسازی فرهنگستان هنر ایران
چکیده
هدف این مقاله، طرح این سؤال است که چرا علی‌رغم سیاست‌گذاریها و برنامهریزیهای گردشگری در ایران، نتوانستهایم در این عرصه توسعه یابیم. به نظر میرسد فارغ از کمبودها و موانع فیزیکی موجود، عوامل و موانع بسیار مهمتری وجود دارند که مقابل گسترش این صنعت قرار گرفتهاند. برای فهم این موانع و تبیین آن، سعی گردید تا نظرات تعدادی از نخبگان کشور در مورد این عرصه اخذ شود و مورد تحلیل قرار گیرد. روش مطالعهی کیفی برای جمعآوری و تحلیل روایتهای نخبگان، مورد توجّه این مقاله بوده است. تحلیل روایت‌ها به سؤالات مصاحبه که در چارچوب سه نظریهی اساسی فرهنگی بوده است، نشان میدهد که برخی نخبگان، علت اصلی عدم توسعهی گردشگری را در موانعی همچون نبود زیرساختهای فیزیکی و عدم سرمایهگذاری لازم میدانند؛ در حالی که برخی دیگر، موانع فرهنگی و فکری را نام میبرند که ما را از رسیدن به اهداف در نظر گرفته شده باز میدارند..
)