نقش شاخص‌های سبز رشد هوشمند شهری در توسعه گردشگری شهر اصفهان

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه مازندران

2 دانشیار گروه جهانگردی دانشگاه مازندارن

3 استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه مازندران

10.22080/jtpd.2021.21395.3532

چکیده

نواحی شهری به علت آن‌که جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی بسیار زیادی دارند، غالباً مقاصد گردشگری بسیار مهمی محسوب می‌شوند. به همین دلیل تأسیسات و تجهیزات شهری ازجمله مهم‌ترین عواملی هستند که می‌توانند موجب جذب گردشگران بین‌المللی و داخلی در یک شهر شوند. لذا این پژوهش، به بررسی توسعه گردشگری و شاخص‌های سبز رشد هوشمند شهری در شهر اصفهان می‌پردازد و نقش و تأثیر سه شاخص سبز، مبلمان و آرایه‌های شهری، پیاده راه‌ها و فضاهای سبز را موردسنجش قرار می‌دهد. روش پژوهش حاضر، روش توصیفی تحلیلی و از نوع پیمایشی است و ازنظر قابلیت اجرایی، کاربردی می‌باشد. با به‌کارگیری ابزار پرسش‌نامه جهت گردآوری اطلاعات اولیه و بهره‌گیری از نرم‌افزارهای SPSS و PLS مشخص شد که سه شاخص سبز، مبلمان و آرایه‌های شهری، پیاده راه‌ها و فضاهای سبز بر اساس مدل پیشنهادی پژوهش تأثیر و نقش مثبتی در توسعه گردشگری اصفهان داشته و نتایج به‌عمل‌آمده بر نمونه‌ای از مردم شهر اصفهان، نشان داد که شاخص فضاهای سبز شهری بر توسعه گردشگری منطقه تأثیر بیشتری نسبت به دو شاخص دیگر دارد و شاخص مبلمان و آرایه‌های شهری و پیاده راه‌ها در رده‌های بعدی قرار می‌گیرند

کلیدواژه‌ها


پرتال شهرداری منطقه 3 اصفهان 1399.
پورامرایی، سمیرا، اکبری، محمدرضا و صابری، امیر. (1394). جایگاه فضای سبز شهری در گذران اوقات فراغت و گردشگری شهروندان. فصلنامه­ی مطالعات مدیریت گردشگری، سال دهم، شماره­ی 31، پاییز 1394، 89-71.
پور زرندی، محمد و امینیان، ناصر. (1394). ارزیابی قابلیت‌های بازآفرینی پیاده راه‌های گردشگری از منظر توسعه­ی پایدار شهری (مطالعه موردی: خیابان 15 خرداد تهران)، فصلنامه­ی اقتصاد و مدیریت شهری، تابستان 1394، سال 3، شماره 11،21-1.
خسروی، محمد باقر و باقر پیری، مریم. (1397). طراحی مبلمان شهری مناسب با رویکرد پیاده مداری( موردمطالعه: محله صادقیه تهران): فصلنامه­ی مطالعات مدیریت شهری، سال دهم، شماره­ی سی و سوم، بهار 1397، صص 70-57.
دانشمندی، نغمه. (1395). تحلیل مکان‌یابی فضاهای شهری در راستای توسعه­ی گردشگری شهری، موردمطالعه: شهر اصفهان. (پایان‌نامه کارشناسی ارشد). آموزش عالی دانش‌پژوهان، دانشکده­ی شهرسازی و معماری. (شماره بازیابی،195929).
زنگی‌آبادی، علی و تبریزی، نازنین. (1386). تحلیل مبلمان شهری محدوده­ی گردشگری بخش مرکزی اصفهان: مجله­ی پژوهشی دانشگاه اصفهان، شماره 1، دوره­ی 22، صص 66-44.
زنگی‌آبادی، علی؛ و تبریزی، نازنین. (1384). طراحی و برنامه‌ریزی مبلمان شهری: مشهد: شریعه توس،10-1.
ساسان پور، فرزانه و حمیدی، روناک. (1394). نقش پیاده گستری بر توسعه­ی گردشگری شهری منطقه 12 تهران (مطالعه موردی خیابان 15 خرداد و کوچه مروی)، دومین کنفرانس ملی توسعه­ی پایدار در علوم جغرافیا و برنامه‌ریزی، معماری و شهرسازی، 25 مهرماه 1394 تهران، مرکز راهکارهای دستیابی به توسعه­ی پایدار،9-1.
سرور، هوشنگ، کاشانی اصل، امیر، اسلامی، مهدی و صلاحی ساریخان بیگلو، وحید.(1393).بررسی نمادها و نشانه های شهری در توسعه­ی گردشگری(مطالعه­ی موردی: شهر تبریز)، مجله­ی برنامه ریزی و توسعه­ی گردشگری، سال سوم، شماره­ی 11، زمستان 1393، صفحات 118-140.
سعیدی مفرد، ساناز و مفیدی شمیرانی، سید مجید. (1394). معرفی اسناد هدایت طراحی شهری الگوی رشد هوشمند و کاربست آن در ایران: مجله­ی علمی-پژوهشی پژوهشکده­ی هنر، معماری وشهرسازی باغ نظر، سال سیزدهم، شماره­ی 43، در ماه 1395، 116-101.
ضرابی، اصغر، محمدی، جمال، وارثی، حمیدرضا و صابری، حمید. (1390). تحلیل فضایی شاخص‌های رشد هوشمند شهری (مطالعه‌ی موردی: مناطق شهر اصفهان): نشریه پژوهش‌های جغرافیای انسانی، شماره­ی هفتادوهفت، پاییز 1390، 17- 1.
ضرابی، اصغر، تقوایی، مسعود و پاک فطرت، علی رضا. (1395). ارزیابی وضعیت و نحوه­ی توسعه­ی فضای سبز شهری شیراز در راستای توسعه­ی پایدار با استفاده از رویکرد استانداردمبنا، فصلنامه­ی برنامه ریزی منطقه‌ای، سال8، شماره­ی پیاپی 29، بهار 1395، 160-141.
کلانتری خلیل آباد، حسین، عبدالی، ابراهیم و پیوسته گر، یعقوب. (1398). تحلیل فضایی – کالبدی نواحی شهری بر اساس شاخص‌های رشد هوشمند شهری (نمونه موردی: شهر یاسوج)، فصلنامه علمی-پژوهشی دانش شهرسازی، دوره­ی 3، شماره­ی 2، تابستان 1398، 97-83.
کاشانی جو، خشایا. (1395). اهمیت فضاهای پیاده در شهرهای هزاره­ی سوم. ماهنامه­ی جستارهای شهر سازی، شماره ی 17-18، صص51-40.
لطفی، صدیقه، صدیق، محمد و صدیق، مهدی. (1397). ارزیابی دسترسی عینی به پارک ها و فضاهای سبز برمبنای سفر پیاده )مطالعه ی موردی: منطقه7 تهران(، فصلنامه علمی-پژوهشی نگرش های نو در جغرافیای انسانی، سال دهم، شماره­ی دوم، بهار 1397، 11-1.
لطفی، صدیقه، قدمی، مصطفی و عباسی، سمیه. (1396). بررسی وضعیت ایمنی پیاده رو های مجاور مراکز خرید با تاکید بر پیاده مداری(موردمطالعه: شهر ساری)، مطالعات برنامه‌ریزی سکونتگاه های انسانی، سال 12، شماره 38، بهار 1396،36-17.
لطفی خاچکی، بهنام. (1387). گردشگری به مثابه یک صنعت، تهران: انتشارات راهبرد. شماره 2، سال 1387، 206-171.
محمدی، محمود و چنگلوایی، یونس. (1392). ارزیابی مؤلفه‌های کیفیت فضای شهری بر میزان مطلوبیت مسیرهای پیاده گردشگری، نشریه­ی علمی پژوهشی انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران. شماره 1، بهار و تابستان 1392، 17-1.
ولی شریعت پناهی، مجید، انصاری، میترا، ملک حسینی، عباس و مدیری، مهدی. (1397). تحلیل فضایی توزیع شاخص‌های رشد هوشمند شهری در سطح محلات(موردمطالعه: شهر ملایر)، فصلنامه­ی برنامه‌ریزی منطقه‌ای، سال 8، شماره­ی پیاپی 32، زمستان 1397، 112-93.
یزدان پناه، زینب. (1396). بررسی مطلوبیت پیاده راه‌های شهری با رویکرد فراغتی-گردشگری (مورد مطالعه: پیاده راه‌های محدوده مرکزی شهر رشت). (پایان نامه کارشناسی ارشد). دانشگاه گیلان، دانشکده­ی ادبیات و علوم انسانی. اسفند 1396.
Alexander, D., & Tomalty, R. (2002). Smart Growth and Sustainable Development: Challenges, solutions and policy directions. Local Environment, 7(4), 397-409. Doi: 10.1080/1354983022000027578.
Akbaba, A. (2006). Measuring service quality in the hotel industry: A study in a business hotel in Turkey. International Journal of Hospitality Management, 25(2), 170-192. Doi: 10.1016/j.ijhm.2005.08.006.
Cowan, Robert (2008). The Dictionary of Urbanism. Streetwise Press.
Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika, 16, 297-334.
Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika, 16, 297-334.
Connell, J. & Page, S. (2008). Exploring the spatial patterns of car-based tourist travel in Loch Lomond and Trossachs National Park, Tourism Management, 29(3), 561-580. Doi: 10.1016/j.tourman.2007.03.019.
Edwards, D. Griffin, T. & Hayllar, B. (2008). Urban Tourism Research. Annals of Tourism Research, 35(4), 1032-1052. Doi: 10.1016/j.annals.2008.09.002.
Elison, & Geler. (2003). Smart growth, a way to a viable city. Policy & Governance Review, 1(1), 26. Doi: 10.30589/pgr.v1i1.24.
Fornell C, Cha J 1994 Advan. Meths. Market. Res. 407 52–78.
Fornell, C. & Larcker, D. (1981). “Structural equation models with unobservable variables and measurement error”. Journal of Marketing Research, Vol. 18, No. 1, pp. 39-50.
Hair JF, Ringle CM, Sarstedt M 2011 J. Mark. Pract. 19 139-52.
Henseler J, Ringle CM, Sarstedt M 2015 J. Market. Sci. 43 115-35.
Hulland, J., 1999. Use of partial least squares (PLS) in strategic Management research: A review of four recent studies. Strategic Management Journal, 20(2), Pp: 195–204.
Han, H., & Hawken, S. (2018). Introduction: Innovation and identity in next-generation smart cities. City, Culture and Society, 12, 1-4. Doi: 10.1016/j.ccs.2017.12.003.
Hass-Klau, C. (1993). A review of the evidence from Germany and the UK. Transport Policy, 1(1), 21-31. Doi: 10.1016/0967-070x (93)90004-7.
Inskeep, E, (1991). Tourism Planning: An Intergrated and Sustainable Development Approach.
Jim, C., & Chen, W. (2008). Pattern and divergence of tree communities in Taipei's main urban green spaces. Landscape and Urban Planning, 84(3-4), 312-323. Doi: 10.1016/j.landurbplan.2007.09.001.
Kotus, J. Rzeszewski, M. & Ewertowski, W. (2015). Tourists in the spatial structures of a big Polish city: Development of an uncontrolled patchwork or concentric spheres? Tourism Management, 50, 98-110. Doi: 10.1016/j.tourman.2015.01.007.
Knaap, G. & Hopkins, L. (2001). The Inventory Approach to urban growth boundaries. Journal of the American Planning Association, 67(3), 314-326. doi: 10.1080/0194436010897623.
Kántor, N., & Unger, J. (2010). Benefits and opportunities of adopting GIS in thermal comfort studies in resting places: An urban park as an example. Landscape And Urban Planning, 98(1), 36-46. doi: 10.1016/j.landurbplan.2010.07.008.
Lalicic, L. & Önder, I. (2018). Residents’ Involvement in Urban Tourism Planning: Opportunities from a Smart City Perspective. Sustainability, 10(6), 1852. Doi: 10.3390/su10061852.
Litman, T. (2013). Changing North American vehicle-travel price sensitivities: Implications for transport and energy policy. Transport Policy, 28, 2-10. Doi: 10.1016/j.tranpol.2012.06.010.
Martin, C. Evans, J. Karvonen, A. Paskaleva, K. Yang, D. & Linjordet, T. (2019). Smart-sustainability: A new urban fix? Sustainable Cities and Society, 45, 640-648. Doi: 10.1016/j.scs.2018.11.028.
Miller, J., & Hoel, L. (2002). The “smart growth” debate: best practices for urban transportation planning. Socio-Economic Planning Sciences, 36(1), 1-24. doi: 10.1016/s0038-0121(01)00017-9.
Martin, C., Evans, J., Karvonen, A., Paskaleva, K., Yang, D., & Linjordet, T. (2019). Smart-sustainability: A new urban fix? Sustainable Cities and Society, 45, 640-648. Doi: 10.1016/j.scs.2018.11.028.
Neupane, R. (2014). Relationship between customer Satisfaction and business Performance, International Journal of Social Sciences and Management 1(2): 74-85.
Pasquinelli, C., & Trunfio, M. (2020). Reframing urban overtourism through the Smart-City Lens. Cities, 102, 102729. Doi: 10.1016/j.cities.2020.102729.
Romão, J. Kourtit, K. Neuts, B. & Nijkamp, P. (2018). The smart city as a common place for tourists and residents: A structural analysis of the determinants of urban attractiveness. Cities, 78, 67-75. Doi: 10.1016/j.cities.2017.11.007.
Rioux, L., Werner, C., Mokounkolo, R., & Brown, B. (2016). Walking in two French neighborhoods: A study of how park numbers and locations relate to everyday walking. Journal of Environmental Psychology, 48, 169-184. doi: 10.1016/j.jenvp.2016.10.003
Wang, D. Niu, Y. Lu, L. & Qian, J. (2015). Tourism spatial organization of historical streets – A postmodern perspective: The examples of Pingjiang Road and Shantang Street, Suzhou, China. Tourism Management, 48, 370-385. Doi: 10.1016/j.tourman.2014.12.007.