یادگیری سیاستی در سیاست گذاری عمومی گردشگری با رویکرد فرایندی

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 گروه جغرافیای انسانی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران

2 گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران

3 مدیریت بازاریابی، گروه مدیریت بازرگانی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

4 جغرافیا و برنامه ریزی توریسم، دانشکده جغرافیا، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

10.22080/jtpd.2021.21037.3494

چکیده

گردشگری ابزاری برای توسعه محسوب می شود. دستیابی به توسعه امکان پذیر نیست مگر از طریق سیاست گذاری و برنامه ریزی اصولی. مقاله حاضر با هدف بررسی یادگیری سیاستی در برنامه ها، سیاست ها و قوانین حوزه گردشگری ایران با تأکید بر برنامه های اول تا ششم توسعه ای ایران تمرکز کرده است. روش تحقیق در این پژوهش مبتنی بر سیاست گذاری فرایندی شامل سه مرحله: 1- تحلیل وضع موجود؛ 2- تحلیل سیاست ها و برنامه های موجود؛ 3- تدوین خطوط سیاستی (یادگیری ها) می باشد. بدین منظور اولین گام، شناسایی موضوعات محوری و گلوگاه های صنعت گردشگری است. لذا از طریق بررسی های کتابخانه ای در برنامه ها (سند برنامه ملی گردشگری و طرح جامع توسعه جهانگردی ایران) این امر صورت پذیرفت و موضوعات محوری در 5 طبقه شناسایی گردید. پس از آن با بررسی برنامه های اول تاششم توسعه و قوانین و مقررات با تدقیق موضوعات محوری به تحلیل سیاست های به کار گرفته شده تاکنون پرداخته شد. تحلیل های فوق، منجر به تدوین خطوط سیاستی (یادگیری های سیاستی) گردید که یادگیری ها همان باید و نباید های سیاستی است که در حوزه مداخلات سیاست ها و برنامه های آتی گردشگری باید مد نظر قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

مراجع

  • ابراهیم زاده، عیسی. (1385) توسعه­ی توریسم و تحولات کارکردی آن در ایران در حال گذار، نشریه­ی علوم جغرافیایی، جلد 6، شماره های 8و9، صص 97-117
  • امیری، سروش. رجایی، زهرا. (1396) سیاست گذاری گردشگری و جایگاه بین المللی آن با تأکید بر احیای گردشگری در شهرستان مشهد، فصلنامه­ی علوم سیاسی، سال سیزدهم، شماره­ی چهل و یکم، صص 61-83
  • اندروز، مت. پریچت، لنت و وولکاک، مایکل (1398). توسعه به مثابه توانمند سازی حکومت (شواهد، تحلیل، عمل)، ترجمه­ی جعفر خیرخواهان و مسعود درودی، تهران، انتشارات روزنه
  • بابایی، سحر. توکلی، غلامرضا. (1394) تدوین مدل فرایندی سیاست گذاری در سازمان های دولتی، فصلنامه­ی سیاستگذاری عمومی، دوره­ی 1، شماره­ی 3، صص 29-53
  • حیدری چیانه، رحیم. رضاطبع ازگمی، سیده خدیجه. سلطانی، ناصر و معتمدی مهر، اکبر. (1392). تحلیلی بر سیاست گذاری گردشگری در ایران، مجله­ی برنامه ریزی و توسعه­ی گردشگری، سال دوم، شماره 5، صص 11-32.
  • دای، تامس. ماکویی، سویل (1387). مدل های تحلیل سیاستگذاری عمومی، فصلنامه­ی مطالعات راهبردی، دوره­ی 11، شماره­ی 39، صص 43-74.
  • رمضان نژاد، یاسر. (1396). الگوی سیاست گذاری گردشگری در راستای تحقق اقتصاد مقاومتی، فصلنامه­ی سیاست های راهبردی و کلان، سال پنجم، شماره 2، صص 63-81.
  • زارعی متین، حسن. سید جوادین، سید رضا. رحیم پور، علی. باقری، مسلم. (1391) تبیین مسائل صنعت گردشگری جمهوری اسلامی ایران، اندیشه­ی مدیریت راهبردی، سال ششم، شماره­ی اول، شماره­ی پیاپی 11، صص 73-.106
  • شجاعی، منوچهر. نوری، نورالدین. (1386). بررسی سیاست های دولت در صنعت گردشگری و ارایه الگوی توسعه پایدار صنعت گردشگری، دانش مدیریت، سال 20، شماره­ی 78، صص 63-90.
  • صاحبکار، سید محمد. فرتاش، کیارش. خطیبی عقدا، عبدالنبی. شجاعی، سید محمد حسین. خالدی، آرمان. مزارعی، حامد. پور عسکری، پدرام. (1395). تحلیل یادگیری سیاسی در فرایند تصویب قانون حمایت از شرکت ها و موسسات دانش بنیان و تجاری سازی اختراعات و نوآوری ها (از ارائه به مجلس تا تصویب قانون)، ششمین کنفرانس بین المللی و دهمین کنفرانس ملی مدیریت فناوری، صص 1-20.
  • ضرغام بروجنی، حمید. شالبافیان، علی اصغر. (1392) سیاست های گردشگری کشورها، مطالعه ای تطبیقی، انتشاراات مهکامه
  • فرتاش، کیارش. الیاسی، مهدی. قاضی نوری، سید سروش. طباطباییان، سید حبیب الله. (1396). یادگیری سیاستی در سیاست های توسعه­ی فناوری و نوآوری ایران (مطالعه­ی قوانین برنامه های سوم، چهارم و پنجم توسعه) نشریه­ی مدیریت نوآوری، سال ششم، شماره­ی 2، صص 1-30.
  • فروزنده، لطف الله. وجدانی، فواد. (1388)، سیاستگذاری عمومی چیست، مجله­ی اطلاعات سیاسی-اقتصادی، شماره­ی 270، صص180-207.
  • قلی پور، رحمت الله. فقیهی، مهدی. (1393). سیاستگذاری و تحلیل سیاست‌های عمومی، نشر مهکامه.
  • کمالی، یحیی. (1397). روش شناسی تحلیل مضمون و کاربرد آن در مطالعات سیاستگذاری عمومی، فصلنامه­ی علمی-پژوهشی سیاستگذاری عمومی، دوره­ی 4، شماره­ی 2، صص 189-208
  • کمالی، یحیی. (1391). مرجعیت سیاست ها و توسعه­ی صنعت گردشگری ایران با تأکید بر برنامه های سوم و چهارم توسعه، مجله­ی فرایند مدیریت و توسعه، دوره­ی 27، شماره­ی 1، پیاپی 87، صص 3-26
  • ویسی، هادی. (1396) بررسی انتقادی سیاست گذاری گردشگری در آینه­ی اسناد و قوانین فرادستی ایران، فصلنامه سیاست های راهبردی و کلان، سال پنجم، شماره­ی نوزدهم، صص 1-18
  • ویسی، هادی. (1396). بررسی سیاست گذاری صنعت گردشگری در قوانین بالادستی جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه­ی مطالعات راهبردی سیاست گذاری عمومی، دوره­ی 17، شماره­ی 25، صص 93- 112
  • هداوند، مرضیه. فاتح راد، مهدی. طباطباییان، سید حبیب الله. (1395). تحلیل فرایند سیاست گذاری در نظام ملی نوآوری ایران با استفاده ا چارچوب نگاشتی، فصلنامه­ی سیاست های راهبردی و کلان، سال چهارم، شماره­ی شانزدهم، صص 1-18
  • یانگ، ایوان. کوئین، لیزا. (1398) راهنمای نگارش گزارش های راهبردی در حوزه­ی سیاستگذاری عمومی، مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری، کتاب راهبرد
  • یزدانی زازرانی، محمد رضا. (1396). شناخت فرایند سیاست گذاری عمومی، نگاهی کلی به مفاهیم، نظریه ها و مدل ها، فصلنامه­ی علمی پژوهشی سیاستگذاری عمومی، دوره­ی 3، شماره­ی 4، صص 189-201
  • Anderson, J. E. (2014). Public policymaking. Cengage Learning.
  • Argote, L. (2012). Organizational learning: Creating, retaining and transferring knowledge. Springer Science & Business Media.
  • Andrews, M., Woolcock, M., & Pritchett, L. (2017). Building state capability: Evidence, analysis, action (p. 288). Oxford University Press.
  • Andrews, M., Pritchett, L., Samji, S., & Woolcock, M. (2015). Building capability by delivering results: Putting Problem-Driven Iterative Adaptation (PDIA) principles into practice. A Governance Practitioner’s Notebook, 123.
  • Biegelbauer, P. (2016). How different forms of policy learning influence each other: case studies from Austrian innovation policy-making. Policy studies, 37(2), 129-146.
  • Center for International Development at Harvard University. (2018). PDIAtoolkit: A DIY Approach to Solving Complex Problems. Harvard University.
  • Dolowitz, D. P., & Marsh, D. (2000). Learning from abroad: The role of policy transfer in contemporary policy‐Governance, 13(1), 5-23.
  • Dunlop, C. A., & Radaelli, C. M. (2013). Systematising policy learning: From monolith to dimensions. Political studies, 61(3), 599-619.
  • Dye, Thomas.R (2017). Understanding Public Policy. Pearson publication
  • Grin, J., & Loeber, A. (2006). 15 Theories of Policy Learning: Agency, Structure, and Change. Handbook of public policy analysis, 201.
  • Goeldner, C. R., & Ritchie, J. B. (2007). Tourism principles, practices, philosophies. John Wiley & Sons.
  • Howlett, M. (2019). Designing public policies: Principles and instruments. Routledge.
  • Howlett, M. (2009). Policy analytical capacity and evidence‐based policy‐making: Lessons from Canada. Canadian public administration, 52(2), 153-175.
  • Howlett, M. (2012). The lessons of failure: learning and blame avoidance in public policy-making. International Political Science Review, 33(5), 539-555.
  • Hall, C. M. (2011). Policy learning and policy failure in sustainable tourism governance: from first-and second-order to third-order change? Journal of Sustainable Tourism, 19(4-5), 649-671.
  • Knill, C., & Tosun, J. (2008). Policy making. Comparative politics, 2, 373-388.
  • Kraft, M. E., & Furlong, S. R. (2019). Public policy: Politics, analysis, and alternatives. Cq Press.
  • Kulaç, O., & Özgür, H. (2017). An overview of the stages (heuristics) model as a public policy analysis framework. Eur Sci J, 13(12), 144-57.
  • Lange, B., & Alexiadou, N. (2010). Policy learning and governance of education policy in the EU. Journal of Education Policy, 25(4), 443-463.
  • Lieu, J. (2013). Influences of policy learning, transfer, and post transfer learning in the development of China’s wind power policies (Doctoral dissertation, University of Sussex).
  • Moyson, S., Scholten, P., & Weible, C. M. (2017). Policy learning and policy change: theorizing their relations from different perspectives. Policy and society, 36(2), 161-177.
  • O'Donovan, K. (2017). Policy failure and policy learning: Examining the conditions of learning after disaster. Review of Policy Research, 34(4), 537-558.
  • Patton, C., Sawicki, D., & Clark, J. (2015). Basic Methods of Policy Analysis and Planning--Pearson eText. Routledge.
  • Rietig, K., & Perkins, R. (2018). Does learning matter for policy outcomes? The case of integrating climate finance into the EU budget. Journal of European Public Policy, 25(4), 487-505.
  • Riche, C., Aubin, D., & Moyson, S. (2021). Too much of a good thing? A systematic review about the conditions of learning in governance networks. European Policy Analysis, 7(1), 147-164.
  • Sanderson, I. (2002). Evaluation, policy learning and evidence‐based policy making. Public administration, 80(1), 1-22.
  • Walker, W. E. (2000). Policy analysis: a systematic approach to supporting policymaking in the public sector. Journal of Multi‐Criteria Decision Analysis, 9(1‐3), 11-27.
  • Witting, A., & Moyson, S. (2015). Learning in post-recession framing contests: Changing UK road policy (pp. 107-130).
برنامه ریزی و توسعه گردشگری
دوره 10، شماره 38
آذر 1400
صفحه 165-197

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار